Μήπως είναι υπερβολή, οι ετήσιοι, τακτικοί διαγωνισμοί βράβευσης HR που γίνονται αυτή την περίοδο σε μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, όπου όλοι μας γνωριζόμαστε μεταξύ μας; Δεν ξέρω… αναρωτιέμαι.

Δεν έχω λόγους ούτε ενδείξεις να αμφιβάλλω για την εγκυρότητα της αξιολόγησης αυτών των διαγωνισμών από τις αντίστοιχες επιτροπές, έχοντας και εγώ συμμετάσχει σε κάποιες από αυτές, αλλά πραγματικά αναρωτιέμαι, έχει νόημα; Ειδικά, αν βλέπεις τις ίδιες εταιρείες να βραβεύονται για την ίδια ή παρόμοια πρωτοβουλία τους τόσο μεταξύ διαφορετικών διαγωνισμών αλλά και σε διαδοχικές χρονιές. Ή όταν βλέπεις να βραβεύονται για HR πρακτικές, επιχειρήσεις με πολύ υψηλό turnover ή που οι υποψήφιοι θα πάνε να εργαστούν σε αυτές, μόνο αν δεν έχουν άλλη εναλλακτική πρόταση…

Το χειρότερο όμως που με ενοχλεί σε αυτές τις βραβεύσεις, και είναι κάτι που πραγματικά οι διοργανωτές μπορούν, αν θέλουν, να το αλλάξουν είναι το εξής: Βραβεύεσαι για μια πρωτοβουλία σου ως HR; Μπράβο. Πες μας λίγα λόγια για αυτήν. Πες μας τι ακριβώς έκανες, ποιες ήταν οι προκλήσεις και οι δυσκολίες που αντιμετώπισες… Πώς θα μάθουμε εμείς οι υπόλοιποι για τι ακριβώς βραβεύτηκες; Πως θα μάθουμε από σένα, ώστε να προσπαθήσουμε να το εφαρμόσουμε στις επιχειρήσεις μας ή να το διδάξουμε στους φοιτητές μας; Δεν αρκεί ένας τίτλος ή μια κατηγορία βράβευσης…

Εμείς στο Μεταπτυχιακό της Διοίκησης Ανθρώπινου Δυναμικού του ΟΠΑ καθιερώσαμε για πρώτη φορά το 2016 και θα το συνεχίσουμε και στο επόμενο συνέδριό μας το 2018 μια τέτοια αξιολόγηση, όπου όμως δόθηκε το βήμα στους βραβευθέντες να μας παρουσιάσουν αναλυτικά τις πρωτοβουλίες τους και να μάθουμε όλοι από αυτές. Είναι κάτι που συνιστώ ανεπιφύλακτα, γιατί ωραία τα βραβεία για τις προθήκες μας, αλλά ας μένει και κάτι και στο ευρύτερο community του HR στην μικρή Ελλάδα.